Het Zeegenootschap, een club van vrienden die gepassioneerd zijn door het leven op zee, kreeg in 1994 de toestemming om een "zeemuseum" en een nautisch en didactisch informatiecentrum in het vuurtorengebouw in te richten.

De zalen van het vuurtorengebouw bevatten vandaag ontelbare relicten uit de maritieme geschiedenis: een ankerlicht, roeispanen, opgezette vogels, seinlampen, vispersen, een matrozenpak, oude zeekaarten... Elk voorwerp is netjes bewaard en heeft een plaats gekregen in het museum. In de traphal hangen foto's van oude vissers uit Blankenberge. Wie het museum aandachtig bekijkt ontdekt dat het méér is dan een bewaarplaats. Het is een soort monument voor de grote zeehelden. Er is een gedenkplaats waarin oceaan- en wereldzeiler Staf Versluys een bijzondere plaats heeft gekregen en er zijn ook opschriften aangebracht ter ere van Jacques BreL, vriend en leeftijdsgenoot van Versluys.


Let op : Het vuurtorengebouw is voor onbepaalde duur gesloten wegens verbouwingswerken. De museumstukken worden gedurende deze periode geïnventariseerd worden en kunnen bijgevolg niet worden tentoongesteld aan het publiek.

De meeste vissersplaatsen aan onze Vlaamse kust hadden reeds in de middeleeuwen hun vierboete of vuurtoren die diende als oriëntatiepunt voor de vissers. De oudste informatie over de Blankenbergse vuurtoren dateert uit het begin van de 14de eeuw.

Vroeger diende men de benaming "vuur-toren" letterlijk te nemen: vaak waren het eenvoudige bakstenen constructies op een duin met daarin een stenen zolder en rooster waarop stro en, vanaf de 18de eeuw, ook steenkool verbrand werd zodat de vissers op zee de weg naar huis konden vinden. Met de aanleg van de Blankenbergse schuilhaven werd een nieuwe vuurtoren gebouwd die in 1872 werd ingehuldigd. De Duitsers dynamiteerden dit bouwwerk in 1944. De huidige betonnen vuurtoren dateert van na W.O. II (195O).

Deze vuurtoren bevatte ondermeer een leef- en kantoorruimte voor de vuurtorenwachter en zijn gezin. De stijl herinnert aan het interbellum. Tegenwoordig wordt de vuurtoren volautomatisch bediend en wordt deze niet meer bewoond. De Blankenbergse vuurtoren is de enige vuurtoren aan de Vlaamse kust die voor het publiek toegankelijk is. Onder begeleiding kan men het lichthuis bezoeken. Vanop de verdieping daaronder, op ongeveer 30 meter hoogte, heeft men een magnifiek uitzicht op zee, duinen en polders.