"In het Museum voor Volkskunde presenteren de stedelijke musea op een thematische manier enkele aspecten van onze recente cultuurgeschiedenis, met name de manier waarop en de omstandigheden waarin onze ouders en voorouders leefden, werkten en zich ontspanden."
Verschillende afdelingen:
-Van melk tot boter
-Graan- en oliewindmolens
-Drukkerijen
-Keukenactiviteiten: mosterdmolen, strijken en wassen, koelen,..
-Café Santé met kuiperij
-Scheepvaart
-Van graan tot brood
-Leder- en touwnijverheid

Gratis toegang


Uit bovenvermelde website http://www.dendermonde.be/product.aspx?id=2188
Museum voor Volkskunde
Ligging: Begijnhof, ingang via Brusselsestraat.

Openingstijden: van begin april tot eind oktober: dinsdag tot zondag van 9.30-12.30 u. en van 13.30-18 u. Maandag gesloten.

De geschiedenis van het Museum voor Volkskunde hangt nauw samen met de meer dan 100 jaar oude lokale museumtraditie. In de collecties van de in 1862 gestichte 'Oudheidskundige Kring der Stad en des voormaligen Lands van Dendermonde' kwamen immers, naast louter historische en oudheidkundige voorwerpen en documenten, ook louter heemkundige voorwerpen terecht. Door plaatsgebrek werden ze echter nooit opgenomen in de vaste opstelling.

Na de inrichting van het Begijnhofmuseum (1981) ging de beherende vzw ermee akkoord dat de overblijvende kamers van de woning van de grootjuffrouw (nr. 25) zouden ingericht worden tot Museum voor Volkskunde. Op 26 augustus 1983 opende het eerste luik van dit museum zijn deuren. Nadien werd ook de toestemming verleend het museum verder uit te breiden op de verdiepingen en in 1984 ook met de aanpalende woning (H. Barbara, nr. 24), de uit 1709 daterende nieuwe infirmerie.

Op die manier beschikten de stedelijke musea voortaan over alle hoofd- en bijgebouwen van de oude (16de eeuw) en de nieuwe infirmerie, welke laatste in 1709 als kranckhuijs voor zeven oude ende arme crancke begyntiens was opgericht. In de 19de eeuw werd de oude infirmerie grondig verbouwd en vergroot met een deel van de nieuwe infirmerie. De oorspronkelijke inrichting bleef bij de realisatie van het museum zoveel mogelijk bewaard. Daarbij kon worden vastgesteld dat, ondanks alle met oude en beschermde gebouwen verbonden nadelen, deze infirmeriegebouwen door hun authenticiteit, een zeer dankbaar kader vormen voor de presentatie van de hier samengebrachte collecties.